Wat?

Atopische dermatitis is een aandoening die vermoedelijk te maken heeft met allergieën voor omgevingsstoffen. Die stoffen, ‘allergenen’ genoemd, kunnen pollen, plantaardige of dierlijke vezels, huisstof of schimmels zijn. 

Hoe herken ik een allergie bij mijn huisdier?

Atopische dieren vertonen vaak verschijnselen zoals krabben, vooral aan hun oren of in hun oksels, likken aan hun poten en buik en schuren met hun kop, ter hoogte van de oren of kin. 

Hoe wordt een atopische dermatitis gediagnosticeerd?

Dit is een klinische diagnose die wordt gesteld door alle andere oorzaken van jeuk uit te sluiten. Dit kan gebeuren op 2 manieren. 

De eerste manier is een intradermale test. Hierbij wordt één kant van de borstkas van uw hond of kat geschoren, worden er zeer kleine hoeveelheden van de vermoede allergenen in de huid geïnjecteerd. Na een half uur na de injecties beoordeelt de dierenarts de reactiviteit van de verschillende allergenen. 

De tweede manier is een bloedonderzoek waarbij de hoeveelheid specifieke antistoffen tegen elk allergeen wordt gemeten. Hierbij kan er eerst een screening aangevraagd worden waarbij er enkel als resultaten wordt doorgegegeven of er allergie aanwezig is. Of er kan na deze screening of direct al eerste bepaling alle resultaten al gekend maken van alle 32 allergenen die worden gecontroleerd.

Mijn dier is atopisch, wat nu?

Er zijn verschillende soorten behandelingen die worden geprobeerd. 

• Verwijderen van het irriterende allergeen uit de omgeving van het dier, wat spijtig genoeg in veel gevallen niet mogelijk.
• Hyposensibilisering (allergeenspecifieke immunotherapie) bestaat uit een reeks injecties met verdunde allergenen die worden gegeven om het huisdier minder gevoelig voor zijn allergieën te maken. Deze behandeling kan gebeuren ofwel via injecties thuis te geven door de eigenaar of door een oplossing recht in de mond 2 keer per dag. Ongeveer 60% van de eigenaars meldt dat hun huisdier na 10 maanden baat heeft bij de injecties. 
• De derde soort behandeling bestaat uit het gebruik van geneesmiddelen. 
• • Antihistaminica hebben een beperkt nut bij kleine dieren, maar kort uitproberen van ten minste 3 verschillende middelen kan worden aanbevolen om te bepalen of er eentje van kan helpen bij uw huisdier.
  • Het bijgeven van bepaalde vetzuurpreparaten kan sommige allergische dieren ook verlichting geven.
  • Middelen tegen de jeuk
  • • Oclacitinib is een JAK remmer (JAK is een soort van mechanisme in de huid die jeuk veroorzaakt). Deze pil geeft een heel erg snelle afname van de jeuk en is heel veilig wegens weinig negatieve invloeden op de rest vanher lichaam. Het bijkomend voordeel van oclacitinib is dat bij langdurig gebruik er kan overgegaan worden naar een flexibele toediening.
    • Lokivetmab is antilichaam dat specifiek gericht is op een interleukine bij de hond. De blokkade van dit interleukine zorgt voor een verlichting van aan atopische dermatitis gerelateerde pruritis en een anti-inflammatoire werking. Het is een subcutane injectie die maandelijks kan toegediend worden en heel erg veilig is.
    • Cortison, of verwante analogen ervan, zoals prednison. Om mogelijke bijwerkingen tot een minimum te beperken, worden dieren gewoonlijk om de dag behandeld met de laagst mogelijke dosis die nog effectief is.
    • Er is aangetoond dat orale ciclosporine effectief is en geschikt kan zijn om als behandeling voor uw huisdier te gebruiken. Het nadeel is dat het bij sommige patiënten pas na een 2-3 weken effectief begint te werken.
  • Topische behandelingen, zoals wassen of mousses of spray zijn erg belangrijk voor de stabiliteit van de huidbarriere. Wanneer deze barrière goed gevoed wordt, draagt dit ook bij voor mindere irritatie van allergenen op de huid en dus minder jeuk.
• Als laatste is het zo dat bij elke controle van een atopische patiënt er stalen van de huid worden genomen. Deze stalen zijn noodzakelijk om secundaire infecties ( zoals parasieten, bacteriën, schimmels) uit te sluiten. Deze infecties kunnen ook jeuk geven en deze moeten behandeld worden om de jeuk te kunnen onderdrukken.

Wat kan ik doen om dit mee op te volgen?

Een dagboek bijhouden om de mate van jeuk bij uw huisdier vast te leggen zal nuttig zijn.  U kan dagelijks de score van de jeuk noteren: 0=geen jeuk, 10=heel de tijd jeuk. Dit helpt ons in de verdere opvolging van de patiënt.

Hebt u nog vragen, aarzel niet om ons te contacteren!